„Drvo je najsličnije čovjeku“, zvoni rečenica trenutno nepoznatog izvora i autora. Jesmo  li  ikad pomislili što nas tako povezuje? Stablo je u čovjekovim očima „opipljiv znak one životne snage koju je Stvoritelj izlio u prirodi. Znak života i obnove prirode.“ (*)
 Nije neobično zato da  simboliku stabla nalazimo u svim kulturama, narodima, legendama i pričama koje slikovito govore o čovjekovoj situaciji života između neba i zemlje. Teme poput kozmičkog drveta, drveta života, drveta spoznaje (dobra i zla), drvo križa…samo govore o dubokoj sponi čovjeka i drveća koje mu je osiguravalo kako opstanak tako i ono što nas nadilazi. 
 Tražimo li ili prizemljujemo svoje korijenje u svakodnevnom djelovanju i bivanju  te stremimo li svojim mislima i molitvama poput krošnje ka nebu?  Stojimo li poput stabla između neba i zemlje  spajajući polove (ne)poznatog svijeta?  Naše je tijelo stablo, a ostalo se nadodaje u onome što nas nevidljivo određuje. U krošnjama naših misli rađaju se ideje kreacija, a u korijenima biologije osjećamo svoj identitet. 
           Imenica priroda je ženskog roda kao što je u ljudskom svijetu sve rođeno od žene. Ženstvenost je izvor života, daje i vraća život. Njene su karakteristike sve snažnije u nemirnom svijetu postavljenom na dominirajućim muškim principima. 
Naglašavanjem obrisa ženskog torza u stablima ukazuje se na simboliku obnove usred svijeta otuđenja i zamagljivanja (s)polova, usred borbe za čovječnost u svom najintimnijem obliku. Hoćemo li biti svjedoci ishoda „obnavljajući život ili pustiti da se naruši mistična veza između čovjeka i drveća? Moramo se zapitati što će biti s čovječanstvom koje je na tako grub način raskinulo tu vezu?“  (*) Hoćemo li moći disati?
                      Izloženi radovi nastali su na likovnim kolonijama u organizaciji Ogranka Matice hrvatske Samobor te je motiv prepoznat na žumberačkim obroncima Stojdrage i Grabra te morskom ugođaju Starigrad Paklenice i Tara. U okružju druženja  na kolonijama u radu autori  intuitivno biraju motive s kojima nalaze povezanost i odražavaju unutarnji sadržaj.  Prikupljeni su radovi iz višegodišnje aktivnosti te time i različitog pristupa u kojem je prisutan podsjetnik na figurativnost prepoznavanja, ali u iskoraku ka pojednostavljenju i izražajnosti neposrednog doživljaja. U fotografiji je naglasak na pomaku kamere tokom snimanja kako bi se izgubili realistični detalji, a prizor zadobio nove vizualne elemente. Tu začudnost efekta fotografije  nastojalo se u nekim se primjerima interpretirati i u slici. U grafikama prevladava stilizacija, evocirajući spontano neku od faza slikara Piet Modriana kojeg je motiv stabla od početne figuracije doveo do apstrakcije svojih poznatih kvadrata i pravokutnika u osnovnim bojama.  Drvo kao naša osnova, poruka je ovog dana.                                                                                                                                          Nevenka Miklenić
             (*) izvor: Internet

Molitva drveću
Moja drevna braćo,
Naučite srce moje postojanosti
I kako iz zemlje crpsti snagu
I rasti uspravno u visinu
Gdje lišćem svojim
Ptice dozivate i nebo dodirujete.                                     Branka Miletić Kovačević